Meeting 21-22/06/2003 (23.12.2008 )
Georganiseerd door de RSSOC in België


Alhoewel deelnemen belangrijker was dan winnen...hebben we toch ook de deelnemerslijst als souvenir.

Overall Results
# Tm NAME PTS
1 9 Gable, Matthew Anne Rowlands 27.50
2 42 Feige, Wieland 23.50
3 7 Pallasch, Marc Chris Pallasch 21.50
4 37 Williamson, J Dr. Miss J Goff 20.50
5 4 Collins, Andrew Angela Collins 19.00
6 23 Cooper, Geoff Geoff Richards 18.50
6 55 Hofman, Eric Angelique Duit 18.50
6 59 Storsbergen, Rob Sjaan Storsbergen 18.50
9 48 Tenkink, Axel Wil van der Voorde 18.00
10 18 Delouvroy Andre Carine Santens 17.50
10 36 Williamson, P Mrs E J Williamson 17.50
12 21 Bowen, Keith Rhiannon Bowen 17.00
12 33 Greve, Dieter Ingeborg Greve 17.00
12 41 Deinum, Wim Alice & David 17.00
15 52 Bach, Francois 16.50
16 5 Freeman, Peter Glynis Freeman 16.00
16 8 Heath, Jaki Tony Heath 16.00
16 60 Klaarenbeek, R K. Klaarenbeek 16.00
19 2 Daly, Timothy Jacqueline Daly 15.50
19 17 Hansen Steffen Haustrap Annelise Debois 15.50
19 32 Coorsh, Gerry Zilla Coorsh 15.50
22 11 Milligan, John Penny Milligan 15.00
22 12 Ree, Jerry 15.00
22 16 Hetherington, Roger Lesley Hetherington 15.00
25 3 Cuningham, Jerry Cuningham, Sue 14.50
26 20 Marchbank, M Val Lewis 14.00
26 40 Cooper, Neil S A Cooper 14.00
28 29 Wells, Gordon Sally Attwater 13.50
29 34 Haigh, Nick Zoe French 13.00
29 49 Spies, Rob Richard Parker 13.00
29 53 Abrey, Robin Mrs Abrey 13.00
32 39 Meier, Bruno Trudi Ender 12.50
32 57 Rijkelijk Huizen, Leo Roman Scheffeur 12.50
32 63 van der Waal, Hans Dictus Marian 12.50
35 10 Eldridge, John Carole Eldridge 12.00
35 14 Cassingham, John Wendy Cassingham 12.00
35 24 Veltkamp, Martin Myrna Veltkamp 12.00
35 26 Powell, Colin Jane Powell 12.00
35 45 Greve, Thomas Stefainie Greve 12.00
35 50 Hipkins, Fiona M Hipkins 12.00
41 30 Redington, Paul K Redington 11.00
41 44 Walker, David Carole Walker 11.00
43 43 Uuldriks, Harm Corrie 10.50
44 28 Wright, Geoff Reta Wright 10.00
44 46 Smith, Mervyn Muriel Gardiner 10.00
46 35 Pugh, David 9.50
47 1 Eldridge, Geoff Pam Eldridge 8.00
48 27 Collins, Gordon Lesley Collings 1.50
49 56 ter Horst, Robert Alexandra Muller 1.00
50 6 McDonald, Jon John Rickard 0.00
50 13 Turner, Len Thelma Turner 0.00
50 15 Phillips, Dave Frances Cramp 0.00
50 19 Burrows, Colin Maureen Burrows 0.00
50 22 Hofmann, Paul Margrit Hofmann 0.00
50 25 Penfold, Tony Hilary Penfold 0.00
50 31 Dunn, John Maureen Dunn 0.00
50 38 JW Cancelled******** 0.00
50 47 Bill, Chantal Jakob Bill 0.00
50 51 Fowler, David Erica Creer 0.00
50 54 Cranstone, Mr Mrs Cranstone 0.00
50 58 Thuillier, Eric Nicholas Thuillier 0.00
50 61 Hofmann, Olivier Jasmin Stillhart 0.00
50 62 Hofmann, Claudia Angelo Piritore 0.00
50 64 van der Waal, Jeroen van der Waal, Wouter 0.00
50 65 Vandevelde, Jacques Michelle Vandevelde 0.00
50 66 Cuvelier, Jean-Luc Luce Cuvelier 0.00
50 67 Heremans, Leo Marleen Heremans 0.00
50 68 Maris, Danny Rika Maris 0.00
50 69 Biermans, Jo Ann Biermans 0.00
50 70 Wuyts, Willy Renee Wuyts 0.00
50 71 Els & Jef Neefs, Maria Neefs 0.00
50 72 Touw, Thomas 0.00
50 73 Touw, Tom 0.00
50 74 Wempe,Wim 0.00

Prijsuitreikingen ..... daar horen speaches bij:
                                                          En laureaten:

Tweede prijs                              winnaars                   "verste" deelnemer

Wieland & Mrs Feige         Matthew Gable & Partner        Peter Freeman

Dinant beloofde:

en we hebben enkel het pretpark gemist - nu ja.


Achter de schermen -verslag van Jacques Vandevelde

Alles begon met een opmerking van Els Neefs tijdens de 2002 Int'l in "The Dutch mountains".
"Zij hebben dat al gedaan" zei ze in het Engels aan Geoff Eldridge. Vermits een goed verstaander maar een half woord nodig heeft, had Geof meteen begrepen dat zijn volgende slachtoffers Leo en ikzelf waren. Els , denk ik , sleurde er nog haar man Jef bij en de kerngroep voor de 2003 Int'l had zijn vorm.

De drie uitgangspunten waren:     het week end na Le Mans 
                                                  geen ingewikkeld roadbook
                                                  veronderstel hetzelfde aantal inschrijvingen als in 2002

Vermits ik nooit in Le Mans geweest ben, en evenmin al zo'n Tulip Rally- stijl roadbook gemaakt heb, was alleen punt 3 relevant.
Snel bleek dit inderdaad het heikele punt, want alhoewel je in de Ardennen kan logeren in een familiehotelletje, B&B, op de boerderij, camping, commune van Baghran, en nog veel meer, bleek een hotel met een capaciteit zoals gewenst, een schaars goed.
Schaarste betekent ook dat de prijs .... enfin , tenslotte kwam het Mercure Hotel in Dinant in beeld als valabele keuze.
De Michelin kaarten toonden wel mogelijkheden voor mooie ritjes. Als eerste test ging ik eten in het hotel. De test lukte. Dus werden de contacten met Mevr Inge Beernaert gelegd. Zij was minder verbaasd dan ik met de vraag voor een reservatie van 60 kamers. Was Geoff wel zeker van zijn stuk.
Een kort ' Do it' op een vragende email verzekerde mij van de ernst. 
Nog een bezoekje aan Dinant om de prijsofferte en het menu te bespreken volgde. Een discussie met de kok over het al dan niet roze lamsvlees heb ik vermeden na het zien van een TV reeks over "The Chef".
De eerste rondrit ideeën gingen de Email ronde in, Leo en Jef gaven hun kritische bedenkingen en de mails deden nog menig rondje. Met de herfst in de lucht reed ik de Rally met mijn zus Michelle als navigator. We keken uit naar leuke plaatsjes en naar rustige plekjes; we picknickten in de schaduw van een linde, met zicht op een prachtig kasteel. Veelbelovend. En dan nog een riviertje, een weids landschap, een stratencircuit met race-auto's in actie, het prachtige marktplein van Mariembourg, het trappistenklooster van Chimay, dus veel te ver en veel te lang, knippen wordt het moeilijkste werk.
Suggesties van Leo en Jef waren niet uit de lucht en een tweede versie met Leo wordt gepland. Resultaat, afgekeurd door Leo, meer Ardense weggetjes nodig, meer bos, meer haarspeldbochten, minder .... te herbeginnen eigenlijk.
Derde keer goede keer, en Jef en Els doen de maiden trip; de reacties zijn nu enthousiast. Het beginnende roadbook leidde tot een intensieve beproeving voor de remmen en de achteruitversnelling van hun Sabra. Er zouden er nog volgen.  Dat was september 2002!

In oktober verzekerden Geoff en Pam zich ervan dat die Belgen de International wel aankonden door een bezoek met diner aan het Mercure Hotel en de inschrijvingen konden beginnen. Het indrukwekkende inschrijvingsformulier in Slice gaf een adrenalineopstoot; de Belgische Int'l moest er staan.
Dit leidde tot de creatie van een virtuele War room, dankzij de Email, de suggesties waren niet van de lucht, vele activiteiten , vragen , oplossingen , nieuwe weggetjes passeerden de revue...

Met de lente in de lucht werd het uiteindelijke roadbook uitvoerig getest, de testrit door Jef's kinderen met beide ouders op de achterbank hoort nu bij de familiegeschiedenis van de Neefsen. Leo en Marleen reden zuidwaarts; ik reed eens langs; Michelle maakte er een uitstapje van, we leerden zelfs de kleinste plekjes kennen en appreciëren. Het Gambrinus drivers' museum in de rondrit opnemen,was een gok die we wel wilden maken. 
Het bericht van Geoff dat de inschrijvingen waren afgesloten met prima resultaat liet ons toe het hotel te bevestigen voor vrijdag en zaterdag en zelfs voor donderdag en zondag en de bezoeken vast te leggen. Jef bedacht het zeer praktische systeem van de in te ruilen RSSOC ticketjes. Hoe hij zijn printer dit liet doen, gaat mijn petje te boven.
Het roadbook, versie 13, werd tenslotte gedrukt. Ook Leo's voorpagina kreeg verscheidene versies; iedereen had zijn zegje , maar het resultaat was prima.
Jef personaliseerde de boekjes tenslotte met een sticker die naast de namen nog wat hiëroglyfen D2, S2, L2 ...en zo meer bevatte. Een snelle controle van de inschrijvingen was zo mogelijk. Ik moest mijn zusje op een 200km rit sturen om vanuit een middeleeuwse wasplaats torens te tellen. Herfst, winter en lente hadden telkens andere resultaten opgeleverd. Bomen krijgen blaadjes en groeien, hadden we nog op school geleerd. 

D-day minus 5: roadbooks nieten bij Jef na het werk. Ik krijg een boete voor overdreven snelheid bij het naar huis rijden die avond ( zo'n 69er SE5 heeft nog power te over en dat laat zich betalen in de 21ste eeuw).

D-day minus 4: wanneer slaapt Jef eigenlijk? Verontruste mails verstuurd in het holst van de nacht; onderwerp de Int'l, ook bieradvies voor de eerste en de tweede prijs. Gevaarlijk spul, sommige van die Belgische biertjes. Het weerbericht lijkt nergens naar.

D-day minus 3: de ploegen op de verschillende stopplaatsen worden herschikt. De ticketcontrole was vergeten. De betaling van de familie Touw komt er maar niet aan, Wim Wempe wil absoluut nog meedoen op zondag. Het hotelrestaurant is geen hamburgertent, zij willen de juiste aantallen. Nog eens bellen en wat uitstel vragen; Inge Beernaert begrijpt het, de kok minder.

D-day minus 2: dead line voor het restaurant; alles wordt vers ingekocht; op de valreep bevestigt Geoff de betaling voor de groep Touw. Hij belt al vanuit Dinant en aan het achtergrondgeluid te horen zit hij in goed gezelschap. Het weerbericht gaat de goede kant uit; het weekend wordt zomers.

D-day minus 1: Ha, de pralines zijn niet vergeten.
De werkers verzamelen in de B&B vanavond. We zijn met zijn twaalven. Ik rijd naar het Mercure hotel om de gasten te verwelkomen. Slechte timing, want ik knoei meer dan een uur om uit de Brusselse verkeersknoop te geraken. De Sabra ventilator doet dapper zijn best. Ik zie meteen Tony en Jaki Heath op de hotelparking en Malcolm en Val, zij moeten de enige Sabre op LPG hebben, hij brengt hen overal naartoe voor een habbekrats. Geoff, Pam en Inge Beernaert zitten in de bar met de cijfers; na een kort overleg blijkt alles te kloppen, iedereen kan slapen en eten. Het menu krijgt een Engelse vertaling, vissoorten blijken het moeilijkst. Overal Scimitars en hun broertjes SS1 op de parking. Diverse activiteiten van hun eigenaars, sommigen poetsen , sommigen bewonderen ?? iets aan de onderzijde, Wim Deinum vult zijn radiator met zuiver Ardens bronwater, Spa is niet ver... heel wat gereedschapkistjes.... dit moet de start van de International 2003 zijn.
Een paniekerig telefoontje van Leo doet me naar La Bottine, onze B&B, snellen. Een laatste check bracht een fout in de vragenlijst naar boven. Wat knoeien met allerlei versies en Excell had een volledige vraag laten verdwijnen. Een lap top, papier en een printer brachten de oplossing; de roadbooks ontnieten was een ramp voor de vingernagels. Laatste briefing om 10.30; iedereen weet wat doen; de coördinatie is OK; alle vragen zijn gesteld; iemand wil een demo van Leo's tandwielenspel... geen tandwielen ...resultaat: Jef en Leo maken een nachtelijk tochtje van 250km om ze op te halen bij Leo thuis. Om 3 uur 's nachts zijn ze terug. Ontbijt is om 6.30.

D-day: 7.30 in het Mercure hotel. Mr Brandy is de eerste die ik op de parking zie. Hij is speciaal van Luxemburg gekomen met zijn prachtige Sabre 6 GT om even gedag te zeggen. In de lobby wachten al een paar deelnemers op hun roadbook. Vroege vogels die Engelsen. Ik hoop dat we alle vragen kunnen beantwoorden. Sommigen zijn er niet, ergens in de Ardense ochtendmist blijven hangen?? Ik laat een paar roadbooks achter aan de balie.
11.00 Treignes: twee locomotieven onder stoom; vele deelnemers ook. Teppen schieten, behendig rijden, je lunchpakket opeten, nog het juiste ticketje zoeken voor het bezoek aan het treinmuseum een drankje op het zonnig terras. Alle berichten van de werkers zijn positief , alles vlotjes en binnen het vooropgestelde tijdschema; het weerbericht blijkt ook te kloppen, een prachtige zomerdag.
Als ze Treignes verlaten zie ik verscheidene auto's mooi links houden en dan plots naar rechts zwenken , nochtans hadden ze hier maar 1 drankbonnetje.
15.00 Gambrinus drivers' museum: een rommelig museumpje in een verloren gat; een geanimeerde museumeigenaar, annex cafébaas en praatvaar. Ik zit gekneld in een donker hoekje aan de toog tussen allerlei onduidelijke papieren ,bierflesjes en memorabilia. Ook figuurlijk gekneld, want ik mag niet weg zonder een ( paar) biertjes op mijn, zijn en ieders gezondheid gedronken te hebben. Opletten geblazen... ik moet de Sabra nog herkennen als ik buiten kom. Overal goedlachse gezichten, mensen komen en gaan, drinken, kijken en kletsen. Sommigen zingen zelfs ???, dit levert meteen een cadeautje op, een maxi fles bier natuurlijk.
17.00 Mercure Hotel: de vragenlijsten zijn ingeleverd; Danny , Jef en Leo aan het cijferen. Wordt de traditie doorbroken? Zullen de Belgische lekkernijen naar het Oosten of naar Het Westen gaan? Wie was de vrouw aan het stuur van de blauwe GTC? Wie kwam van het verst? Wie... ? Waar zal de Pallasch trofee naartoe gaan? Het bord met de oplossingen trekt meteen de aandacht van de hongerigen, de restaurantdeuren zwaaien open, het feest kan beginnen.

21.00 Diner: we zijn allemaal onder de indruk van het welgemeend applaus dat we kregen na het dankwoordje van Geoff Eldridge. Het kwam recht uit het hart. De Nederlandse Club verraste ons nog meer met een totaal onverwacht cadeautje voor Leo en voor mij. Dit ging ons recht naar het hart. We zullen de Bokma koud zetten voor onze de-briefing BBQ in juli. Vele onbekenden kwamen mij feliciteren en bedanken, alle helpers voelden dat dit ook voor hen bedoeld was.

21.15 De prijzen: wel, de Pallasch broertjes haalden het weer bijna. Zij strandden op een prima derde plaats; hun minder handelbare Scimitar zorgde voor het verschil; als zij volgend jaar weer kiezen voor de SS1weten we het wel. Hun landgenoot Wieland Feige haalde de tweede prijs en Matthew Gable die in 16 sec met de schotel en de bal was rondgeraast en ook nog op 9 cm van het paaltje had geparkeerd kon de eerste prijs mee over het kanaal nemen (met het teppeschieten gooide hij OP de lijn). Oost en West dus mooi in evenwicht. Wie de vrouwelijke rijdster is die de Pallasch trofee won, zullen we nooit weten, want haar echtgenoot moest hem in ontvangst nemen. Zij miste ook nog een prachtig en fijn diner en de volgende dag was evenmin haar "lucky day" want toen werd duidelijk dat zij niet aan het stuur zat. Een nieuwe winnares werd gevonden , deze was al van 's morgens op de terugweg, Geoff doet het nodige om de beker te bezorgen.

24.00 Plof in het bedje en meteen oogjes dicht, morgen zal ik fit zijn.

D-day +1: Ontbijt in La Bottine en terug naar het hotel. Veel activiteit, Scimitars en SS1 rijden af en aan. Doen zij nog wat extra sightseeing ? Mooie 50/50 inschrijvingen voor de grot en de citadelle, alle namen op het bord, gedisciplineerd groepje die Scimitar liefhebbers. Michelle op tijd aan de citadelle voor de kaartjes , Jef en Els aan de grot, ik reken er op. Iemand met een Zwitsers accent in zijn Frans bedankte mij voor de organisatie. Toen bleek dat hij nog naar Birmingham moest , een Brit dus, waar heeft die zijn Frans geleerd? Een echte Zwitserse familie nam ook afscheid, Pa en twee kinderen allen Scimitar liefhebbers, we zien mekaar nog in de toekomst. Genoeg tijd voor een kopje koffie, gisteren vond ik er geen moment voor. Mr Jean Pigeon doet mee aan de zondagsrit. Het mooiste voorbeeld van een gerestaureerde Sabra die ik al gezien heb; alles zelf gedaan , motorrevisie, electriciteit, chassis, interieur...de man is bijna 80; hij heeft een encyclopedische kennis van de mechaniek vanaf WO2. Wie doet beter? Wij hopen hem nog vele jaren te zien. 
Wim Wempe en mevrouw zijn er ook. Breda Dinant , een ritje van 3 uur zegt Wim, ik doe geen poging om de gemiddelde snelheid te berekenen. 
Ik neem een binnenweg naar de brouwerij "du Bocq- La Gauloise", ons laatste bezoek. Relaxed nu, de Sabra door de bochtjes laten "schuiven" op zijn smalle bandjes, lawaaierig 4 cylindertje vooraan, allerlei gekreun van de ophanging , kapje naar beneden... dit is mijn Int'l moment.
De brouwerij is nog dicht, Axel en Wil kennen België en weten zeker dat het dorpscafé al open is. Een lekkere koffie op het terrasje en een leuke babbel over de cultuurverschillen tussen Noord en Zuid België en Nederland , alles zo dichtbij en net even anders zoals Axel het uitdrukt. Dat maakt de Scimitar Club zo fijn, de contacten, het informele en het goede gezelschap, we zijn het eens, Axel en Wil, wanneer is er weer een rondrit in de Verenigde Provinciën... de Belgen zullen er zijn.

Het brouwerijbezoek in twee groepen lukt aardig; lokale productie, hoge kwaliteit, een gerespecteerd ambacht. Reinhoud Klarenbeek vertrouwt me toe dat La Gauloise zijn favoriete bier is, ook in Nederland; een kenner en een goede bierhandel in zijn buurt. Ik zie hem kijken naar de mooie glazen in het winkeltje, nu kan hij zeker optimaal genieten van een " Ambrée" in het juiste glas. Had hij ook geen petje op toen hij hier vertrok? Een typisch Engelse queue toonde het succes van de shop. We hielpen de lege glazen afruimen , iedereen tevreden.

14.00 lunch buffet: Ik kom erg laat aan, het buffet moet er mooi hebben uitgezien; ik proef de visgerechten, verzamel de drank ticketjes ,doe wat telwerk en als ik weer opkijk is het buffet verdwenen. Ah de heerlijke regionale vleeswaren... ik zal er moeten voor terugkomen.
Alle medewerkers zitten mee aan en iedereen is tevreden en blij, we hebben het werk ook nooit als een last gevoeld, het was steeds "fun". Nogmaals vele bedankjes, Geoff en Pam zijn ook blij, dit is vast een goede promotie voor hun Int'l 2004 in Beaune. De sympathieke broers Bach zullen er hun werk aan hebben, nu al veel goede moed toegewenst allebei en ... succes ermee, het weekend na Le Mans is prima...


 

Uitvalsbasis voor de evenementen was : http://www.hotels-belgium.com/Dinant/mercure.htm
  

Het organiserend team werkte op inheemse wijze:

Op de zaterdagtrip zagen we:
 
 
 

Treinmuseum in Treignes toch wel te onthouden.
Grote consternatie als we zaterdagvoormiddag, bij het opzetten van de tests, door een brutale kerel weggestuurd werden van "hun" private (inderdaad)  parking - ondanks afspraken met de vriendelijke mensen van het museum en de cafetaria reeds in september 2002 en regelmatig hernieuwd en bevestigd - en ondanks het feit dat we daar eventjes 120 museumbezoeken en drinkjes aanbrachten.  Gelukkig was er ook een "redelijk" - vatbaar voor rede betekent dat - persoon aanwezig.  Eventjes hingen het museumbezoek en de drinks aan een zijden draadje. De tests hadden we gemakkelijk, en daarvoor was toelating, op de verdergelegen openbare parking kunnen doen.

 


 


Op de zondagtrip zagen we Citadel of Grot terug in de tijd:
                                                        


Wat doet die Octavia daar?
Brasserie Du Bocq


 weer vier Sabra's op één foto!

Geel is zondag, purper is zaterdag.

Als je zoiets vóór je lens krijgt...mooi - afdrukken!

RSSOC-meetings

Sabra (Startpagina)