Meeting 18-19/06/2004 (23.12.2008 )
Georganiseerd door de RSSOC in Troyes

Moet ik dan toch meer aandacht besteden aan mijn voorgevoelens?  Het was de eerste keer in mijn leven dat ik een repatriëringsverzekering afsloot!

De Sabra was klaar voor de trip. We zouden langs Dinant vertrekken: een klein ommetje om wat te "spelen" in het "woeste" gebied tussen Givet en Charlesville-Mezières alvorens pal zuid naar Troyes te trekken.

Omdat we toch dichtbij Jean Pigeon zouden komen hadden we een rendez-vous gepland zodat hij mijn schokdempers eens zou kunnen bekijken.  Ik had hem Spaxen aangeraden zoals op mijn Sabra gemonteerd staan sedert begin 2004, maar wilde ook dat hij, alvorens hij ze kocht, ook zou weten dat ze niet zo elegant zijn als de originele, maar wel stevig en bevorderlijk voor een goede wegligging.

Vertrokken 10:30 op 17/06 en zonder problemen in Dinant geraakt.  De afspraak met Jean Pigeon liep volledig fout: GSM vergeten, wegomleggingen, een uur verloren en dan maar gebeld om ons te verontschuldigen.  Verder strak het zuiden aangehouden Givet, Charlesville enz.  Eens voorbij Charlesville waren er nog enkele cuesta's, maar verder zuidelijk kwamen we in de licht-golvende champagnestreek met slechts hier en daar een klein dorpje. (Hoe gaan ze in deze streek "spannende" weggetjes vinden??)

Gezien je in Frankrijk de snelheidsbeperking van 90km/u moet lezen als 110km/u schoten we goed op. De gemiddelde snelheid steeg gaandeweg van 40km/u naar 60km/u.  Mooi weer, maar slechts rond 15:30u kwam de zon door de dikke wolkenlaag. Een Sabra is toch een prachtautootje, geen problemen, op het einde van elke klim kwam de koelventilator even op, en ook aan het einde van de grotere dorpjes als hij na een periode van 110 km/u een tijdlang tegen 50 km/u had moeten rijden. Precieze indicaties van temperatuur, performantie en benzinereserve. Alles onder controle, voldoende oliedruk, mag mijn sproeiers iets verder opendraaien want in de bergaf durft hij een beetje knallen (kleine prutteltjes) in de uitlaat als ik rem op de motor.  Mijn navigator begint voeling te krijgen met Michelin-kaarten: "seffens een spoorweg", "een bocht naar rechts". In Troyes staat de benzinemeter erg laag - perfect -  een tankstation gevonden en langs de kortste weg naar het hotel, zonder problemen, als je kan kaartlezen kies je zelf de beste weg. We hebben alles onder controle.

We draaien de parking van Hotel Holliday Inn op en worden toegewuifd door Patrick Gundry die met een journalist staat te praten.  Hij vertelde ons dat hij juist aan de man had gezegd dat Reliant vóór de Coupé nog een vierwieler gemaakt had. 
En daar zien we Geoff Cooper, en Geoff Eldridge: we zijn onder gelijkgestemden, trouwens de eerste keer dat ik de "coupé" van Geoff Cooper kan bekijken, een technisch bakje.  Geoff toont me dat hij "om problemen te vermijden" een tweede gaskabel heeft gemonteerd en dat hij nu net merkt dat één van die twee afgebroken is.  Zo een "dubbele bediening" vraagt dus toch nog om regelmatige controle.

Parkeren - inchecken en proeven van de Belgische bieren: Geoff heeft het hotel weten te kiezen.

Slechts één Nederlander Martin Veltman, Erik Hofman heeft dus toch geen piloot gevonden.  De tweede Belg, Jacques Vandevelde, veel later verwacht, arriveerde niet lang na ons, mét Michelle.

Volgende morgen (18/06) vroeg, vertrokken voor de zoektocht.  De zoektocht is slechts een verontschuldiging om de chauffeurs een welbepaald - mooi - uitgezocht parcours te laten afleggen. Mooie weggetjes, netjes geselecteerd (hebben ze er toch gevonden!), en inderdaad, benzinestations zijn hier zeldzaam, net als plaatsen om de innerlijke mens te versterken of te verfrissen.

Antwoordenblad afgegeven, uitgebreide lunch.  Toch een verschil tussen Fransen en Belgen.  In een Belgisch hotel zou er meer aandacht besteed zijn aan drank en tijd.  In Frankrijk krijg je lekker eten, lekker drinken, maar de garçons verplichten je van je tijd ervoor te nemen.  Da's ook een filosofische instelling, onze Waalse broeders vertonen daar al trekjes van.

Namiddag reden 20 sportieve auto's in konvooi (achter een tractor met hooibalen) naar champagnehuis "Chassenay d'Arce".

Net zoals in de voormiddag waren er enkele Scimitars die aan de kant moesten met "overheating"-problemen.  Zou het weer in Engeland dan werkelijk altijd zoveel slechter zijn? Sukkels toch! 
Heerlijk fris in die kelders bij het champagne-proeven, de naam wel onthouden, flessen meenemen is in een Sabra onmogelijk.

Terug naar het hotel, hier werd nog maar eens duidelijk dat een Sabre-6 of een Scimitar heel wat meer "power" hebben dan de Sabra en wat je verliest in de rechte stukken kan je alleen maar goedmaken door in de bochten sneller te rijden.  Gelukkig is Tony een chauffeur die zich aan de snelheidsbeperkingen houdt.  Hij wilde vermoedelijk geen auto's met koelingproblemen achterlaten.

Het dient gezegd: als het op lekker eten aankomt steek je de Fransen niet zomaar weg.  Zonde voor die Engelsen, zij kunnen immers slechts één keer per jaar (op de International Meeting) iets deugdelijks eten (zoals snails, frogs and horse-steak).
Na de kopieuze maaltijd was het aangeraden van kalmpjes, bij een drankje, wat bij te babbelen

Er was ook de obligate prijsuitreiking: de winnaar had ALLE foto's gevonden, ook was er de huldiging van Geoff en Pam Eldridge die blijkbaar 16 jaar de RSSOC getrokken hebben. - Een hele opdracht voor hun opvolgers!

Volgende morgen (19/06) alweer vroeg uit de veren, ontbijt en instappen in de bus voor een stadbezoek in Troyes.
Toch opvallend hoe gedisciplineerd die Engelsen zijn, één minuut na de geplande vertrektijd zijn de bussen al op weg.
Maakt dat we bijna een half uur te vroeg waren voor de afspraak met de Franse gids, bij het station van Troyes.
De General Manager vroeg ons van nog een wandelingetje te maken en na "21" minuten terug te zijn.  We wandelen dus nog even door een parkje, goede gelegenheid voor Jaki om een paar franse woordjes bij te leren, en voor mij om de engelse namen van bomen te leren: wat de Fransen "tilleul" noemen heet in het Engels: "linden", kan het simpeler?

Interessante rondleiding, leert me dat ik nog heel wat engelse woordenschat mis. Troyes was in de late Middeleeuwen blijkbaar een belangrijk handelscentrum, doordat het de laatste 200 jaar aan belang heeft verloren is redelijk wat van de middeleeuwse kern overeind gebleven.  De vestingen en omwallingen zijn grotendeels vervangen door parkjes en plantsoenen, lijkt me wel de moeite om nog eens terug te komen voor een uitgebreider bezoek.  Na de rondleiding was er tijd voor een terrasje en alweer stipt terug op de bussen naar het hotel. 

Lunch en einde van de "International".  

Jacques was 's morgens vroeg al terug naar België getrokken, sommige deelnemers vertrokken nu, de meesten echter hadden nog gereserveerd voor de nacht.

Ook wij hadden gedacht van nog iets te "doen" in de namiddag maar de temperatuur van boven 30°C was niet zo stimulerend dus het werd een babbeltje, zitten, drinken (pilsjes - voor de dorst - geen écht bier).

Nog even een probleempje als het hotel ons alleen een diner kan aanbieden à la carte of menu van 26€ in het restaurant, te veel, te duur, te warm, te opgesloten, en er is blijkbaar te weinig personeel.
Geoff Genman krijgt echter geregeld dat er toch een "snack" (noemen ze dat) met beperkte keuzemogelijkheden geserveerd wordt op het terras, aan 10€, voldoende, niet te duur en met zulk weer aangenamer dan overmatig tafelen.  De jobstudentjes-obers moesten zich reppen maar ik denk dat ze al bij al heel wat sneller klaar waren dan als iedereen een volledig menu zou gegeten hebben.

Nog een beetje nagetafeld, niet te laat naar bed want morgen is het weer gans de dag rijden.
Bedankt Patrick, voor het fotootje. De dames wilden niet opvallen (V-hals en wit), maar gezien de temperatuur...

20/06/2005 uitchecken, Val & Malcolm zijn al vroeg weg, nog hier en daar gedag gezegd en op naar het Noorden.  We willen nog langsrijden bij mijn neef Jan die recent in Noord-Frankrijk een huis gekocht heeft.

Het eerste stuk van de rit verloopt probleemloos, na een tijdje (ben ik over de limiet gegaan?) begint de Sabra erg te shimmy-en. Rond 110km/u, liet hij tevoren al wel eens voelen dat hij daar een resonantieprobleem heeft, maar nooit zo erg dat je even sneller of trager moest rijden.  Nu moest ik echt, obligaat, van die 110km/u wegblijven.  Bij dwarse oneffenheden begon de Sabra op elke (opeenvolgende) bobbel met zijn neus centimeters naar links te wippen.

De Sabra reed nooit graag met slechts één wiel in een putje maar dít was echt bangelijk, extra opgelet om putjes te vermijden, zeker met dat linkse voorwiel, serieus vertragen als er een vrachtwagen uit de tegenovergestelde richting kwam en uiterst rechts gaan rijden, Els merkte dat mijn rijstiijl veranderd was!

Dan een eindje voorbij Rethel merk ik dat de ampèremeter niet meer naar positief komt.  Als de koelventilator aan staat en in dorpjes, veel op vrijloop; zakt die meter regelmatig in het rood maar nu bleef hij ontladen ook op hogere toerentallen.  Het rode ladingslichtje bleef  zelfs branden.  Mijn neef heeft zeker een batterijlader maar de kans dat hij er ook één heeft in Frankrijk is klein.

Gelukkig vinden we snel het huis van mijn neef, hij kent veel meer van auto's dan ik, maar we kunnen alleen besluiten dat de dynamo niets meer geeft, (zelfs bij verhoogd toerental, als ik de batterij loskoppel valt de motor stil) zijn gereedschap zit nog in België. De Sabra-batterij opgeladen met  zijn auto, (twijfel - een alternator geeft toch meer), zijn huis bekeken, een babbeltje en dan getimed terug naar België.  We moeten immers vóór het écht donkert thuis zijn, maar toch moeten we zo lang mogelijk wachten, dat het koeler wordt zodat de koelfan zo weinig mogelijk aanslaat en (België - file vermijden).  Jan legt ons uit hoe we best rijden.

Op weg naar huis tijdens elke bergaf de motor afgezet (minder warmte) en telkens ik moest remmen contact afgezet om te beletten dat de remlichten zouden gaan branden, verwarming op "hot" (alle beetjes helpen, de kap is toch naar beneden en het is toch al "hot").

Gewacht met tanken tot ik een station vond op een helling waar de Sabra vanzelf in gang kon bollen.

Heelhuids en bij daglicht thuisgeraakt. De laatste kilometers was er wel een luid gepiep, blijkbaar van de dynamo (achterste lager uitgelopen).

Volgende dag gemerkt dat de stang van de linker-vóór-schokdemper finaal afgebroken was ter hoogte van de bevestiging van de bovenste veerschotel, weinig auto's zouden nog 250 km verder gereden zijn.
Hopelijk geeft SPAX me een nieuwe schokdemper (waarborg?), wel bangelijk dat zo'n stang van 12mm?? zomaar kan afbreken.

De vervang-dynamo werkt al netjes.

Al bij al was de International een aangename ervaring, aangenaam gezelschap, nog eens Engels en Frans gepraat, het autootje heeft ons tenslotte heen en terug gebracht en we hebben weeral heel wat bijgeleerd, meegemaakt, ervaren, op allerlei niveaus.

Overigens onze bedankjes aan de mensen die mee organizeerden, en aan elke deelnemer die als de Belgen erbij zaten, een beetje trager en duidelijker praatte ('cause those Belgians never learned to listen quicker).

Volgend jaar Denemarken??!! Als de Sabra wil zijn we van de partij.  Koel-problemen zullen daar wel niet zijn.

RSSOC-meetings

Sabra (Startpagina)