Mijn Sabra story is kort:

Een herinnering aan een Sabra GT uit mijn jeugdjaren in Leuven, een aantal foto's in diverse publicaties en het feit dat ik de gelukkige bezitter ben van een Reliant Scimitar SE5 uit 1969 zijn de basis. 
De interesse om een Sabra te hebben was er, maar dromen moet kunnen.  Tot een vriend mij een onwaarschijnlijke advertentie voor de neus schoof: 
SABRA te koop.  
Een telefoontje met blijkbaar veelbelovende uitleg en een ritje naar het westen van het land en het overhandigen van de nodige biljetten en de Sabra was de mijne. 
De rest is geschiedenis... de foto's  hieronder spreken voor zich.

Mijn Sabra doet het prima sinds de aanschaf; het gebruik is beperkt tot uitstapjes bij mooi weer met de kap eraf; een aantal onweersbuien hebben de waterdichtheid op proef gesteld; de kap is ok, maar langs de motorkap loopt de regen vlot binnen.  Uitneembare vloermatjes om te laten drogen zijn aangewezen.  Jaarlijks nazicht, smeerspuit op alle nippels, nieuwe olie en alles blijft werken.  Rijden is een plezier, voldoende vermogen en het heerlijke cabrio gevoel.  Remmen is steeds weer even wennen wegens geen servo.

Technisch is de Sabra nog origineel, 1.7 Ford motor, ZF versnellingsbak, 4 manueel; kleur is creme, herschilderd in dezelfde kleur door vorige eigenaar, lichte blaasvorming door osmose of onzorgvuldige schildering.  Hij heeft wat opties, spaakwielen, een afdekzeil ( tonneau cover) voor de volledige zitplaatsen, een beschermhoes over het reservewiel, een originele hard top, en niet originele maar erg geslaagde extra "verstralers" naast de bumpers.  Plexi kapjes over de koplampen maken de lijn nog mooier.  Wie schreef ook weer dat een SABRA een design fout is ???  Smaken verschillen, ik vind hem erg knap.  Who can resist the SABRA? staat in een reclamefolder van de 60-er jaren, ik niet ... kijk even naar de foto hieronder.